Skywalker'ın Bitişi...

42 yıllık bir serüven sona erdi birkaç gün önce. 7’den 70’e denir ya hani, tam olarak öyle bir şey oldu Star Wars, geçtiğimiz 42 yılda popüler kültürün büyük bir parçası haline geldi. Yüzlerce çizgiroman, onlarca oyun,dizi,film.  İyisiyle kötüsüyle geçen 42 yıl ve 9 film ile Skywalker Saga’sının sonuna geldik. Skywalkerlarla başlayan hikaye, yine onlarla bitti. Eminim herkes aynı fikirdedir ki Skywalkerların dinlenme vakti geldi, Star Wars uçsuz bucaksız bir dünya ve anlatılacak bir sürü şey var hâlâ elimizde. Peki ya Skywalker hikayesi hakkettiği sonu bulabildi mi?

Filmde birçok yerde senaryodaki açıklıklar hissediliyor, her seferinde de bu açıkları saçma şeylerle doldurup geçiştirmeye çalışıyorlar. Filmdeki ilk krizden bahsedelim mesela;  Palpatine!

Palpatine Jokeri

Orijinal üçlemede fiziksel gücünü, prequel serisinde ise diplomatik zekasını görüp hayran kaldığımız Palpatine karakterini geri getirmeleri pek şaşırtmadı açıkçası. Geliş yöntemi de çizgiromanlara sadık bir şekilde oldu, klonlama yöntemi. Ve klasik “Unnatural” repliği ile yaptı girişini filme, buraya kadar her şey güzeldi. Sesini duymak bile tekrar tüyleri diken diken yapmaya yetiyordu ancak ne yazıkki karakterin motivasyonu oturamadı. 

Ne yapmak istediği, neden bunca zaman saklandığı bir türlü açıklanamadı. Zaten bir röportajda da belirtmişlerdi, Palpatine’yi getirmek hiçbir zaman planımız olmamıştı diye. Karakteri bir joker niyetine geri getirmişler ne zaman cevaplayamadıkları bir soru olsa cevap olarak onu yedirmeye çalışmışlar seyirciye.

Force, Force ve Force

Force birçok şeye kapı açıyor bunu biliyoruz, ancak Disney cıvığını çıkarmış iyice bu film ile. İlk olarak Force Heal muhabbetine gelelim. Oyunlarda vesaire bu Force Heal kullanılıyor ancak 8 film boyunca hiç görülmeyen bir şeyi Rey ve Kylo’nun kafasına estikçe uygulayarak defalarca olayların gidişatını etkilemesi komik. Bu Anakin Skywalker’ın anısına yapılan bir saygısızlıktır dostlar. Şifayı Dark Side’da aramak boşunaymış desenize, adam annesini, karısını kurtarabilirmiş. Eğitimini tamamlamamış Rey ve Kylo bile canı sıkıldıkça yapıyor ne de olsa. Bir diğer komik şey ise Force görüşmeleri. Hatta olayları görüşmeden öteye taşıyıp, mekanlar arası obje aktarımına çıkınca seyirci kahkaha atmaktan alıkoyamıyor kendini.

Bunca zaman Force Ghost muhabbeti boşaymış yani...

Rey, Palpatine?

Disney istiyor ki seyirciler olayları eşelemesin, derine inmesin. Ama olmuyor arkadaşlar. Rey’in Palpatine’in torunu olmasına anlam veremiyorum bir türlü. Kitaplarda, çizgiromanlarda Palpatine’in çocuğu hatta ilişkisi dahi olduğunu görmedim. Tek bildiğim midi-kloryanlar sayesinde Anakin’i yarattığı ki bu teori de yanlış hatırlamıyorsam yeni yeni netleştir. Disney’in bize sunduklarına bakarak herhalde geri kalan soru işaretleri izleyiciye kalmış Rey hakkında. Dediğim gibi, Palpatine yine joker kartı olarak kullanıldı Rey’in hikayesinde.

Mutlu Son (!)

Film boyunca bu sefer farklı bir şey olur da Dark Side kazanır diye umdum. İçimiz dışımız mutlu son oldu, Revenge of The Sith tadında bir final bekledim. Ancak bu kadar zorlama bir son olamazdı. Palpatine Force Drain ile yaşam enerjilerini emiyor, dağlara taşlara Force Lightning atıyor, saatlerce buna maruz kalan filoya hiçbir şey olmuyor, üstüne çizik almadan Rey, Palpatine’nin hakkından geliyor.

İşte bir büyük diğer hata, Kehanet. Skywalker’in güce denge getirmesi Saga’nın ana konusuydu. İzleyiciler zaten Seçilmiş Kişi’nin kim olduğu konusunda ikiye ayrılmıştı, şimdi ise Rey güce sözde dengeyi getiren kişi oldu ve bildiğimiz her şeyi yıkıp attı. Pehh, Seçilmiş Kişi bir Palpatine imiş desenize...

Yavaştan Sona Doğru..

Kylo ve Rey’in arasındaki bağa ısınamasam da, Skywalker kanını taşıyan Ben Solo’nun Force Ghost olması mutlu etti, Jedi eğitimini tamamlamadan oldu ama sonuçta aynısını zamanında Anakin’e de yapmışlardı o yüzden bu konuda kızmaya hakkımız yok. 

42 yıllık bir serinin finali olduğundan bol bol gönderme, bol bol kopya sahne mevcut. Abartmaları biraz senaryoyu doldurmak için olsa da duygulandırdığını inkar edemem. Eski karakterleri son kez bir arada görmek mutlu etti beni. Carrie Fisher sahnelerine diyecek lafım yok bile. 

Bu kadar nostalji dolu bir filmden sonra şaşıracaksınız ama beğenmemek elde değil. Üçleme bazında bakarsak üçlemenin en başarılı filmi olmuş ve The Last Jedi’daki rezaletleri halletmeye çalışmışlar, olduğu kadar. Tabiki her şey daha güzel olabilirdi, ama her şeyin başladığı yerde bitti hikaye. Salonu da mutlu bir şekilde terkettim. 42 yıl boyunca bu serüvende emeği geçen herkese minnettarım, seneye Obi-Wan Kenobi dizisinde görüşmek üzere. 

Ve son bir kez, May the force be with you!