Bu Joker Olmuş!

Yazıda hiçbir spoiler bulunmamaktadır...

 Filme gitmeden önce fark etmeniz gerekir ki bu bir DC Comics filmi değil, sadece karakterden ilham alınmış bir psikoloji filmi! Yani fazla kavga gürültü aramayın bu filmde, yavaş yavaş işlenen toplumsal bir eleştiri yatıyor filmde. Ki daha çok V For Vendetta havası sezdim ben filmde.

Ancak arada elbette bir sürü Batman göndermesi bulunmakta, o leş kaotik Gotham ortamı harika sunulmuş. Ancak bunun dışında kesinlikle bir çizgi roman Joker’i beklemeyin, çünkü çizgi romanlarda dahi sabit bir doğuş hikayesi bulunmamakta Joker’e ait.

Olaylar tabiki de ruhsal rahatsızlıkları bulunan karakterimizin iyice toplumdan soyutlanıp rencide edilmesiyle başlıyor ve böyle gelişiyor. Aslında sizde fark edeceksiniz ki Joker karakterinde hepimiz kendimizden bir şeyler bulabiliyoruz,filmi özel kılan da tam olarak bu. Maddi sıkıntılar,toplumda yer edinme çabası, ailevi sorunlar ve daha birçok toplumsal problem. Ve bunların yanına olur olmadık yerde kahkahalar atmaya iten bir farklılığa sahip olduğundan ucube gözüyle bakılan birisi kendisi.

Çevrenize bir bakın, dış görünüş ya da bazı rahatsızlıklarından dolayı dışlanmış bir sürü insan görebilirsiniz, hatta  toplum öyle bir hal aldı ki bu dışlamaları sıradan ve basit şeyler gibi görmeye başladık. Ancak tek suçları toplumun soktuğu kalıba girmek yerine kendi kalıplarını kendilerinin belirlemesiydi, farklı olmak yani.  Neyse efendim kamu spotu bitti,filme dönelim :)

Oyunculuklara gerçekten hayran kaldım, özellikle Joker gibi sürekli farklı ruh hallerine giren bir karakter ancak bu kadar iyi yansıtılabilirdi. Makyaj, verilen mesajlar da tuzu biberi oldu bu harika oyunculuğun.  Filmdeki yer yer karakterin kafasında geçen sahneler oldukça başarılı aktarılmış, bazı sahnelerde fark edemedim bile gerçekten yaşanıp yaşanmadığını.

Bu Joker’i diğer Jokerlerden farklı kılan en büyük özellik ise mantıklı davranması, evet evet mantıklı. Normalde Joker, tamamen çılgın bir şekilde iyi kötü demeden herkesi türlü türlü yollarla öldürüp işkence eden birisi. Ancak filmdeki Joker’imiz öyle değil. Kendisi hep mutlu olmaya çalışmış,hiç başaramamış biri. Bunu en rahat görebildiğimiz yer, kahraman olarak gördüğü insanları gerçekten tanıdığında yaşadığı hayal kırıklıkları ve kaybolmuşluk hissi, o zaman  tekrar anladım bunun Batman’in Joker’i olmadığını.


Spoiler olmasın diye tabiki yazmıyorum ancak o aradığı mutluluğu bulduğu son sahneler ise gerçekten efsane oynanıp yönetilmiş. Kendimi Gotham’da Joker’le beraber buldum bir anda. O sahneden sonra filmin ne kadar başarılı olduğunu anladım. Gerçekten başarılı bir filmdi ve sık sık topluma kendini sorgulatacak bir türdendi, tek eksisi psikolojik bir film olduğundan ilk yarı yavaş geçti, ama bu filmin başarısına gölge düşürmeye yetmez.

Buraya kadar sabreden tüm dostlarıma teşekkürler, geç kalmadan filmi izleyin ki rahat rahat tartışalım her şeyi :)